 Το
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Αγρινίου
ξεκίνησε
το
1981
ως
"Θέατρο
του
Δήμου
Αγρινίου".
Εμπνευστής
και
δημιουργός
του
από
το
1980
ήταν
ο
τότε
δήμαρχος
Αγρινίου
Στέλιος
Τσιτσιμελής.
Το
1983
εντάχθηκε
στο
θεσμό
των
Δημοτικών
Περιφερειακών
Θεάτρων.
Στα
χρόνια
αυτά
ανέβασε
έργα
ελληνικά
και
ξένα,
και
πολλές
από
τις
παραστάσεις
του
πραγματοποιήθηκαν
σε
περιοδείες.
Με
το
ρεπερτόριο
και
το
ύφος
των
παραστάσεών
του
απευθύνεται
σε
όλο
το
φάσμα
των
θεατών,
ενώ
διαπραγματεύεται
και
ορισμένα
από
τα
προβλήματα
της
περιοχής
της
Αιτωλοακαρνανίας
και
της
Δυτικής
Στερεάς,
γενικότερα,
όπως
είναι
η
καπνοκαλλιέργεια
ή οι
προσπάθειες
αφυδάτωσης
του
νομού.
Ιδιαίτερη
σημασία
δίνεται
και
στην
προσέγγιση
των
νέων,
και
για
το
λόγο
αυτό
το
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
διαθέτει
"Νεανική-Παιδική
Σκηνή"
και
αναλαμβάνει
κάθε
χρόνο
μία
σειρά
πρωτοβουλιών
στον
τομέα
αυτό.
Το
θέατρο
στεγάζεται
στο
ισόγειο
του
Δημοτικού
Μεγάρου
Αγρινίου.
Κάθε
χρόνο,
όμως,
εγκαινιάζει
νέους
χώρους
για
παραστάσεις,
όπως
σημαντικά
κάστρα
του
νομού
(λ.χ.
Βονίτσης)
και
της
χώρας
(λ.χ.
Προπύλαια
Παλαμηδίου),
ενώ
αποπειράται
την
προσέγγιση
του
κοινού
του
σε
εργασιακούς
χώρους
και
εργοστάσια
(λ.χ.
"Μεταλλοπλαστική
Αγρινίου")
ή
και
σε
άλλους
χώρους
(λ.χ.
τέως
Δημοτικά
Σφαγεία
Αγρινίου),
αναβαθμίζοντας
τη
χρηστική
τους
ταυτότητα.
Η
διαδρομή
του
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Αγρινίου
έχει
συνδεθεί
και
με
την
αναβίωση
δύο
σημαντικών
αρχαίων
θεάτρων:
του
θεάτρου
των
Οινιαδών
(το
1986)
και
του
θεάτρου
της
αρχαίας
Στράτου
(το
1997).
Στα
χρόνια
της
λειτουργίας
του
το
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Αγρινίου
έχει
ανεβάσει
έργα
του
ελληνικού
(αρχαίου
και,
κυρίως,
νεοελληνικού)
αλλά
και
του
ξένου
ρεπερτορίου.
'Εχει
πραγματοποιήσει
περιοδείες
και
έχει
λάβει
μέρος
σε
Πανελλαδικά
Φεστιβάλ
και
περιφερειακές
διοργανώσεις,
καθώς
και
σε
εκδηλώσεις
δήμων
και
κοινοτήτων
της
Αιτωλοακαρνανίας
και
της
υπόλοιπης
Ελλάδας.
Η
πρώτη
παράσταση
που
έδωσε
ως
"Θέατρο
του
Δήμου
Αγρινίου"
ήταν
το
1981
με
τους
"Κουραμπιέδες"
του
Γιώργου
Χασάπογλου,
σε
σκηνοθεσία
Ραϊας
Μουζενίδη,
ενώ
το
πρώτο
έργο
που
παρουσίασε
ως
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Αγρινίου
ήταν
"Το
στραβόξυλο"
του
Δημ.
Ψαθά,
τον
Ιανουάριο
του
1984
σε
σκηνοθεσία
Πάνου
Παπαϊωάννου.
Από
τις
παραστάσεις
του
ξεχωρίζουν
o
"Γυάλινος
κόσμος"
του
Τ.
Ουίλλιαμς
(Μάρτιος
1990),
ο "Οδυσσεβάχ"
της
Ξένιας
Καλογεροπούλου
(Ιανουάριος
1991),
η
"Βαβυλωνία"
του
Δ.
Βυζάντιου
(Ιούλιος
1991),
η
επιθεώρηση
"ECU-ECU
στη
Β'
Εθνική"
(Φεβρουάριος
1992),
"Το
ματς"
του
Γ.
Μανιώτη
(Μάρτιος
1993),
η
"Δωδεκάτη
Νύχτα"
του
Ο.
Σαίξπηρ
(Ιούλιος
1994),
οι
"Σφήκες"
του
Αριστοφάνη
(Ιούλιος
1995),
ο
"Καλός
άνθρωπος
του
Σετσουάν"
του
Μπ.
Μπρεχτ,
σε
σκηνοθεσία
Κ.
Φαρμασώνη
(Μάρτιος
1996).
Πηγή:
Υπουργείο
Πολιτισμού. |
|
|
|
Εκτύπωση
