Της
Γιούλης
Σε ποιανού ουρανού
τα νέφη
σε ποιανού ουρανού
τα πλάτη
να ψάξω να σ΄εύρω;
Σε ποια θάλασσα
ονειρική
γοργόνες σε
κρύβουν,
σειρήνες σου
τραγουδούν;
Σε ποιους
απόκρημνους βράχους
φυτρώνεις μοναδικό
πανέμορφο
μοναχικό
εντελβάϊς;
Ποια παπαρούνα
δανείστηκε
το χρώμα των
χειλιών σου
και ποιος κρίνος
την εικόνα
της θωριάς σου;
Δεν έχω δύναμη να
τρέξω
να διαβώ δρόμους
αξεπέραστους
βουνά κατακλυσμένα
ποτάμια
βουρκωμένα.
Μονάχα στα όνειρά
μου
χαϊδεύω τη μορφή
σου
βυθίζομαι στο
χαμόγελο των ματιών σου
και σ αναστένω
στους χτύπους της καρδιάς μου.
......
Φθινοπωρινό
Σταλαγματιά, σταλαγματιά
του Φθινοπώρου η λαλιά
τραγούδι απαλό, συρτό αρχίζει.
Μες το σύθαμπο τ' αχνό
φεγγάρι ολόγιομο, η νυχτιά
στο χάλκινο άτι αχολογά
κι ανατριχίλες φέρνει.
Σταλαγματιά, σταλαγματιά
τα δάκρυά μου συντροφιά
στου Φθινοπώρου το τραγούδι
Κι η πίκρα μου καρτέρι
σ' ενός πουλιού το μισεμό
σ' ενός ανθού το γυρισμό
τον θάνατό μου τον αργό.
