ΣΠΥΡΟΣ X. ΤΑΓΚΑΣ:

         

O Σπύρος Χ. Τάγκας (φωτο) γεννήθηκε στο Αγρίνιο τον Ιούνιο του 1969 η καταγωγή του, όμως, είναι από το Ζαγόρι Ιωαννίνων. Τελείωσε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του στα «Παπαστράτεια Εκπαιδευτήρια». Άρχισε να γράφει σε μικρή ηλικία  έμμετρα και πεζά κείμενα. Αυτά τα πρωτόλεια κείμενά του καταχωρούνταν σε μαθητικά αυτοσχέδια έντυπα της εποχής και, αργότερα,  κατά την περίοδο της εφηβείας του σε  εφημερίδες  και τον περιοδικό Τύπο.

        Πιο ύστερα και, κυρίως, μετά τις σπουδές του στην Αθήνα (σπούδασε Επικοινωνία και Δημοσιογραφία), άνοιξε ένα μεγάλο κύκλο δημοσιολογικών παρεμβάσεων και κειμένων του, με τα οποία παρουσίασε προβληματισμούς και εμφάνισε αρκετά είδη του γραπτού λόγου όπως: πολιτικά κείμενα – θέσεις ή αναλύσεις, σχόλια, γνώμες, κύρια άρθρα, επιμέλειες και αναλύσεις λογοτεχνικών κειμένων, βιβλιοκρισίες, χρονογραφήματα κ.λ.π. Με αυτόν τον τρόπο, σηματοδότησε μια ενεργό δημόσια συμμετοχή άλλοτε διακριτική και άλλοτε πιο έντονη και δυναμική στα δρώμενα της κοινωνίας και της Γενιάς του.

          Ο Σπύρος Χ. Τάγκας δεν έχει εκδώσει έως τώρα βιβλίο με συλλογές πολιτικο – κοινωνικών κειμένων και παρεμβάσεων ή συλλογές ποιημάτων παρότι έχει ασκηθεί, εργαστεί και δημοσιεύσει αρκετά απ’ αυτά (τα ποιήματα), σε λογοτεχνικά περιοδικά.

        Τούτο, μάλλον, (όπως έχει διευκρινίσει ο ίδιος κατά καιρούς), «αποτελεί μια συνειδητή πράξη που αντιστοιχεί στις αρχές και τους κανόνες, στο πλαίσιο και στην Ηθική του παρουσία, καθώς, η παραγωγή βιβλίων στις μέρες μας είναι μεγάλη, αλλά, απουσιάζουν τα σοβαρά έργα».-

_____________________

Σ.Σ.: Απόσπασμα από το σημείωμα του συγγραφέα -  κριτικού λογοτεχνίας κ. Θ.Μ.Πολίτη: «ΣΠΥΡΟΣ ΧΑΡ. ΤΑΓΚΑΣ: Ο διανοητής, ο σχολιαστής, ο εκπονητής ποιημάτων – ΜΙΑ, ΣΕ ΑΔΡΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα « ΠΟΛΙΤΕΙΑ» στις 19 Αυγούστου του 2008.

 

ΣΤΙΧΟΙ:

(1)
 
  Χαμένη, Λυγερή ομορφιά!
 
Γητειά που φώλιασες στον Χρόνο,
Σ' ένα Ταξίδι μαγεμένο
Κεί που οι Γνώσεις,
Κ' η Σοφία ακέραια - Αγνοούν,
Την ομορφιά να ειδούν την Λυγερή και την Χαμένη.
 
                 ***
 
Το πνεύμα π' έπλασε τα Άνθη,
Το ίδιο πνεύμα είναι π' έπλασε τον Κόσμο.
Ένας Θεός για Όλα τα Ωραία: φευ,
Ένας Θεός για Όλες τις Αλήθειες,
Π' απρόσμενα στον ίδιο Χρόνο, μέσα, εισβάλλουν.
 
                 ***
 
Είν' η ζωή καλά γραμμένη,
Στα μάτια εκείνα που 'θελαν να μάθουν,
Τον Μυστικό τον Λόγο της Αγάπης
Π' ακόμα δεν άρχισε, γιατί, ποτέ δεν είχε Τέλος,
Παρά μόνο πάντα υπήρχε,
Σε Ουρανούς που Όλοι θα 'θελαν να ξέρουν.
 
 
 
                 (2)
 
        Φωνές
 
Γιγνώσκεις πάντα μετά την βροχή,
Της Σκέψης που ήταν να χαθεί μά, δεν χάθηκε,
Και μας βρήκε όλους στους δρόμους.
Εκεί που η φωτιά δεν καίει: έχει σβήσει το πύρ της.
 
                ***
 
Οι φωνές των Πατεράδων,
Και του Ενός, π' Ακουμπάει το Θαύμα του.
Είναι η Πίστη μια Άσκηση: Η Αλήθεια σε Κίνηση.
Ανοιχτό φτερούγισμα στης Δικαιοσύνης τον Ουρανό.
 
 
               (3)
 
      Κρυφή μητέρα
 
Σαν πάντα γιορτινή.
Με την αιθερική σου Ομορφιά, αγγελική μας,
Το συνετό χαμόγελο που την φροντίδα
Ακέραια ευαγγελίζεται και χαίρεται.
 
                  ***
 
Εσύ καλή μου: Είναι η Ειρήνη σου
Πέρα απ' την ψυχρή λαλιά του νού,
Την σιωπηρή Ικεσία που αλλάζει στο χρώμα της,
Μια διαύγεια της Χαράς.
 
                  ***
 
Φωνή που ενώνεσαι με τους Θεούς,
Των ανθρώπων την έσχατη γνώση.
Σκύψε ξανά στην Φωτιά μας.
Δείξε το Όνομα: Τώρα και μετά,
Φώτισε την μεγάλη Ανατολή μας.
Η μέρα είναι ολόκληρη δική Σου

 

    

                         Η ροδιά

                            Λυγερή μέσα σε κάτι χέρια από Ήλιο,

                            Περήφανη αμάραντη μικρή ροδιά,

                            Που την Αγάπη έμαθες

                            Σ’ όσους την ζήτησαν Αλήθεια.

                                                ***

                            Σκορπάς την Πέτρα,

                           Απλώνοντας τη χαρά στη Φωτεινή Πλατεία,

                           Των Ανθρώπων γνώρισες τη Μέθη.

                           Την Ευλογία την ίδια του Θεού.