Στη Δημοκρατία, η πλειοψηφία αποφασίζει και εφαρμόζει τις αποφάσεις της, σεβόμενη τα ατομικά δικαιώματα. Οι μειοψηφίες διαμαρτύρονται, αλλά μόνο εντός του πλαισίου των νόμων, τηρώντας τις διατάξεις τους και αναπτύσσοντας με πειθώ απρόσκοπτα τις απόψεις τους. Όμως οι αντιρρήσεις, οι διαμαρτυρίες και η οργή, ακόμα, των μειοψηφιών δεν δικαιολογούν, δεν νομιμοποιούν τους προπηλακισμούς, ούτε τους αποκλεισμούς. Δεν δικαιολογούν τη παρακώλυση της λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών. Δεν δικαιολογούν, δεν νομιμοποιούν τις καταλήψεις (συμβολικές ή μη) των δημοσίων κτηρίων, και των κοινοχρήστων οδών. Και φυσικά είναι φασισμός όταν το κάνουν. Είναι φασισμός να κάνουν γυαλιά-καρφιά τα γραφεία των εκπαιδευτικών κτιρίων. Είναι φασισμός   να παρεμποδίζουν τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών, των δικαστηρίων ή των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ανεξάρτητα εάν οι καταλήψεις και η παρεμπόδιση της λειτουργίας ονομάζεται … «συμβολική» ή όχι.  Ανεξάρτητα εάν οι μειοψηφίες δρουν δήθεν εν ονόματι της επανάστασης ή την  επικαλούνται για να τεθούν στο απυρόβλητο  όταν κινδυνεύουν να υποστούν τις νόμιμες συνέπειες των πράξεών τους.  Ελπίζουμε ότι αυτά τα απλά είναι καιρός να γίνουν κατανοητά πριν είναι πολύ αργά.