Ο τόπος μας

 

	Το Δοκίμι

	Κώστα Τριανταφυλλίδη: Παναιτωλικά περάσματα Τι ωραίος που είναι ο τόπος μας - την Αιτωλία λέγω. Ποικίλος σε μορφές και ανεξάντλητος σε πλαστικές κλίμακες και χρωματικές διαβαθμίσεις. Εδώ και το ακίνητο τέναγος και το δαντελλωτό ακρογιάλι και ο γλαφυρός κόλπος και η μαρμαίρουσα λίμνη και ο ορμητικός ποταμός. Εδώ και η ανοιχτή πλουτοφόρα πεδιάδα και το κλειστό οροπέδιο και η προσηνής γραμμή του ήμερου λόφου και η αγέρωχη χιονισμένη βουνοκορφή. Η Αιτωλία, λοιπόν, σύνοψη του κόσμου όλου!Σκεφθείτε τι σημαίνει τούτη η γεωγραφική - και ανθρωπογεωγραφική - ποικιλία: Τόσο στη Δύση (ας πούμε στις ατέρμονες πεδιάδες του αμερικανικού Βορρά), όσο και στην Ανατολή (ας πούμε στην ατελεύτητη ρωσική στέπα) ισχύει το ά-μετρο μέτρο της απεραντοσύνης. Η απεραντοσύνη - αμετρία «καταπίνει» τους όγκους και καταλύει τις προσηνείς συνόψεις. Κι ’ αυτό και τα χτίσματα, στην αγωνία τους να διασωθούν, γίνονται ογκώδη και καταθλιπτικά. Και ο άνθρωπος μια ασήμαντη κουκκίδα μπροστά στην κατα-ποτική και εξουθενωτική πρόθεση του περιβάλλοντος χώρου. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν τι ψυχολογικές, κοινωνικές - ακόμα και πολιτισμικές - προεκτάσεις έχει η ερασμιότητα και ο «ανθρώπινος» χαρακτήρας του ελληνικού χώρου.Συνεχίζει......