Με μιά ιστορική - εικαστική έκθεση με τον τίτλο Η ΕΞΟΔΟΣ στη "Διέξοδο" και υπό την αιγίδα του Δήμου της Ιερής Πόλης ξεκινούν στο Μεσολόγγι από το σπίτι του Αρχηγού της Φρουράς Θανάση Ραζηκότσικα οι φετινές ΓΙΟΡΤΕΣ ΕΞΟΔΟΥ. Το Σάββατο 24 Μαρτίου 2012 στις 8 το βράδυ ο Δήμαρχος Πάνος Κατσούλης θα κηρύξει την έναρξη των Γιορτών και θα εγκαινιάσει την έκθεση της "Διεξόδου" η οποία περιλαμβάνει περισσότερα από 500 αντικείμενα προερχόμενα από τις συλλογές του Ιστορικού της Μουσείου, που καλύπτουν χρονολογικά την περίοδο πριν την Έξοδο και φτάνουν στο τέλος του 19ου αιώνα. Ιστορικά κείμενα, πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, χαρακτικά, κεντήματα, ταπισερί, φιλελληνικά αντικείμενα, χειρόγραφα πρωταγωνιστών της Επανάστασης, προσωπικά αντικείμενα του Αρχηγού της Φρουράς και των κληρονόμων του, βιβλία και εφημερίδες της εποχής, σκεύη της καθημερινότητας, εκκλησιαστικά είδη και εικόνες, άρματα, φορεσιές και κοσμήματα καθώς και ενθυμήματα του Όθωνα και της Αμαλίας, είναι μερικά από τα αντικείμενα των συλλογών της «Διεξόδου» που, εμπλουτισμένα από παρακαταθήκη πενήντα αντικών του παλαιοπωλείου Σωτήρη Κυριακούλια «ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΝ», απαρτίζουν την έκθεση με την οποία ανοίγει η αυλαία των Γιορτών Εξόδου αλλά και του Ιστορικού Μουσείου της "Διεξόδου". Μια έκθεση που θα "προσφέρει" στους επισκέπτες της ένα ενδιαφέρον ταξίδι μέσα στην ίδια την Ιστορία και θα τους δημιουργήσει την αίσθηση οτι ζουν την εποχή της Επανάστασης, τις δραματικές ώρες της Εξόδου αλλά και την μετεπαναστατική περίοδο που η Ελλάδα αναγεννάται και φθάνει στον 20ο αιώνα. Η έκθεση θα λειτουργεί από τις 24 Μαρτίου έως τις 5 Μαΐου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή από τις 11 το πρωί έως τη 1 το μεσημέρι και απο τις 7.30 το απόγευμα έως τις 9.30 το βράδυ. Για ομαδικές επισκέψεις ή για εκπαιδευτικές ξεναγήσεις, η έκθεση θα λειτουργεί όλες τις ημέρες, μετά από τηλεφωνική συνεννόηση με την υπεύθυνη επιμελήτρια στο τηλέφωνο 26310 51260 και 6976 643610. |
Loading
Απόψεις:
Βαρβαρότητες
Τα συνθήματα και οι αφίσες σε τοίχους οικοδομών και μνημείων που δεν μας ανήκουν ή ανήκουν σε όλους είναι πολιτιστικοί αλλά και πολιτικοί δείκτες της κοινωνίας μας. Δεν ρυπαίνουν, δεν καταστρέφουν απλώς το περιβάλλον ούτε προσβάλλουν μόνο την κοινή αισθητική αντίληψη. Ούτε βέβαια είναι ή θεωρούνται ανεκτές ως πράξεις γενναιότητας και υψηλού ρίσκου.
Γιατί τα συνθήματα, οι καταγγελίες και οι ιδέες που εκφράζονται με αυτά μπορούν να διαδοθούν εύκολα και αδάπανα με όλα τα σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα, ευρύτερης μάλιστα εμβέλειας. Κάποτε ασφαλώς η αναγραφή των συνθημάτων αυτών σε τοίχους στοίχιζε ακριβά. Πληρώνονταν με τη ζωή και την ελευθερία εκείνων που την αποτολμούσαν. Εννοούμε στις δύσκολες μέρες της ξενικής κατοχής. Σήμερα όμως δεν είναι ικανά τα συνθηματα αυτά ή οι σχετικές αφίσες να εισπράξουν εύσημα γενναιότητας. Ιδίως μάλιστα όταν οι πηγές τους είναι, τις περισσότερες τουλάχιστον φορές, ανώνυμες, ενώ οι στόχοι τους εύκολοι. Λέμε εύκολοι στόχοι, γιατί οι καταγγελίες είναι συνήθως αόριστες, ασαφείς και χαρακτηρίζονται από ένα άκρατο μαξιμαλισμό.
Το περίεργο πάντως είναι ότι η κοινωνία μας, οι αρχές του τόπου και τα μέσα ενημέρωσης αντιπαρέρχονται την κατάσταση με σιωπή, με αδράνεια και με μεγαλόκαρδη ανοχή. Υποθέτουμε ότι η στάση τους αυτή απέναντι στην παραπάνω βαρβαρότητα οφείλεται στην εκτίμηση ότι τίποτε δεν βλάπτεται, τίποτε δεν κινδυνεύει. Γιατί εάν η στάση τους αυτή δεν οφείλεται στην παραπάνω σφαλερή εκτίμηση, αλλά οφείλεται στο φόβο των βαρβάρων αυτών που διαπράττουν αυτά, μπορούμε ίσως να προβλέψουμε ότι ακριβώς ο φόβος αυτός θα μας κάνει όλους βαρβάρους.
*****
Η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος
Δεν αμφισβητούμε την πρόοδο που συντελέστηκε κατά την διαδρομή των αιώνων από το ανθρώπινο γένος. Την πρόοδο που βελτίωσε τους όρους της ζωής του ανθρώπου. Όμως, βλέποντας κανείς τα πράγματα με όσο γίνεται κριτική ματιά δεν μπορεί να μη επισημάνει με ανησυχία όσα δεν βελτιώνουν τους όρους της ζωής μας, αλλά, αντίθετα, δημιουργούν κινδύνους και μάλιστα κινδύνους έσχατους. Το φυσικό περιβάλλον, για παράδειγμα, κινδυνεύει από την αλόγιστη, την ασύνετη θα έλεγα καλλίτερα, ανθρώπινη δραστηριότητα. Μια δραστηριότητα που οδηγεί, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί και όπως αντιλαμβανόμαστε οι μη ειδικοί, στην μεταβολή του κλίματος, στην μεταβολή δηλαδή των χαρακτηριστικών του πλανήτη. Του ίδιου του λίκνου του ανθρώπινου γένους.
Το ζήτημα δεν είναι, όπως εκ πρώτης όψεως φαίνεται, απλά ζήτημα εφαρμογής των σύγχρονων τεχνολογιών και ανακαλύψεων. Είναι βαθύτερο. Είναι ζήτημα μεταβολής της στάσεώς μας απέναντι στη φύση. Είναι θέμα του πως εννοούμε και αντιλαμβανόμαστε την φύση. Ίσως και του πώς την ονομάζουμε.
Στις μέρες μας η φύση έπαυσε να είναι η φύσις των πρώτων αιώνων του πολιτισμένου ανθρώπου. Έπαυσε δηλαδή να είναι το όργανο και ο δάσκαλος της (ανα)δημιουργίας. Ο άνθρωπος δεν στέκεται πια μπροστά της με θαυμασμό και δέος, αλλά με διάθεση κατακτητή και εμπόρου. Έτσι από μητέρα, σύντροφος και συνεργάτης του, η φύση έγινε αντικείμενο αδυσώπητης εκμετάλλευσης. Οι πρώτοι κυνηγοί έδρεπαν τους καρπούς της. Οι πρώτοι αγρότες συνεργάζονταν μαζί της στην διαδικασία της αναπαραγωγής. Ο σημερινός άνθρωπος, βιάζει και καταστρέφει τη φύση. Η τεχνολογία του ανθρώπου έγινε όπλο του ανθρώπου εναντίον της φύσης. Ένα όπλο που τελικά στρέφεται εναντίον του. Αφού με αυτή ο άνθρωπος έχει λεηλατήσει τη γη και έχει υποβιβάσει τις φυσικές υποστάσεις σε απλά αναλώσιμα.
Βέβαια υπάρχουν οι φωνές των διαμαρτυρομένων, που στη σύγχρονη κοινωνία έχουν παγκόσμια εμβέλεια και ίσως και απήχηση. Πόσο όμως επηρεάζουν την τοπική κοινωνίας μας; Η απάντηση δεν είναι εύκολή όταν μαθαίνουμε την καταστροφή των δασών ή τους κινδύνους του Αμβρακικού, της Τριχωνίδας και του Αχελώου.