Τώρα που οι μισοί Έλληνες πεινάνε, (βλέπε Δημοτικά Φτωχοκομεία για την εστίαση των πεινασμένων δημοτών), στο χωριό Θύρρειο Ακαρνανίας, όπου και το μοναδικό «Αρχαιολογικό και Επιγραφικό Μουσείο Ακαρνανίας», που έκλεισε(!) από την εγκληματική αδιαφορία του Υπουργείου Πολιτισμού και των κυβερνητικών κομμάτων, στο χωριό Θύρρειο λέγω, οι δημότες λένε μία παροιμία: «Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, το χρυσό στεφάνι του Θυρρείου ουδείς». Από αυτό το χρυσό στεφάνι που βρέθηκε σε τάφο του Νεκροταφείου της αρχαίας πόλεως Θύρρειον, που το Υπουργείο Πολιτισμού δεν αποκαλύπτει πού φυλάσσεται για λόγους ασφαλείας όπως ισχυρίζεται, υπάρχουν δημοσιευμένες μόνο δύο φωτογραφίες: Μία έχει δημοσιεύσει η τότε Έφορος Αρχαιοτήτων Αιτωλ/νίας Φωτεινή Ζαφειροπούλου στο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ 29 (1973):Χρονικά σελ. 540, Πίνακας 365α. Από εκεί την αντλώ και εγώ τη φωτογραφία αυτή και την αναδημοσιεύω στο βιβλίο μου, ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΥΡΡΕΙΟΥ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ, σ. 122, με τη τεκμηρίωση προέλευσης της φωτογραφίας αυτής στη σελ. 48 του ιδίου βιβλίου, αφού είναι υποχρεωτικό να αναφέρεις την πηγή προέλευσής της, πράγμα που το τηρώ με θρησκευτική ευλάβεια σε όλες μου τις μονογραφίες, δηλαδή και στα πέντε επιστημονικά βιβλία μου που υπάρχουν σε όλες τις Βιβλιοθήκες των Πανεπιστημίων της Ευρώπης και των Πανεπιστημίων της Ελλάδας. Και γιατί το τονίζω αυτό: Το ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ είναι γνωστό μόνον στους επιστήμονες Αρχαιολόγους. Αυτοί μόνον γνώριζαν, λοιπόν, την ύπαρξη αυτού του αρχαίου χρυσού στεφανιού αμυθήτου αξίας. Από το 1994, όμως, που πρωτοκυκλοφόρησε το προαναφερθέν βιβλίο μου, την ύπαρξη αυτού του αμυθήτου αξίας χρυσού στεφανιού την γνωρίζει πλέον όχι μόνον η Επιστημονική Κοινότητα, αλλά όλοι οι Έλληνες και όλοι οι Ευρωπαίοι! Συνεπώς, ουδείς πλέον αρχαιοκάπηλος τολμά να κλέψει αυτό το αμυθήτου αξίας χρυσό στεφάνι από τάφο του αρχαίου Θυρρείου. Γιατί, κανένα Μουσείο του πλανήτη, καμμία Γκαλερί Τέχνης, κανένας Συλλέκτης Αρχαιοτήτων, δεν θα τολμούσε να το αγοράσει από τους Αρχαιοκαπήλους, ντόπιους και διεθνείς! Θα τον έκλειναν αμέσως φυλακή και το χρυσό στεφάνι θα ξαναγύριζε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θυρρείου Ακαρνανίας που δυστυχώς, επαναλαμβάνω, το Υπουργείο Πολιτισμού το έκλεισε. Και είναι προς τιμήν της τοπικής εφημερίδας ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ, και ειδικά του δημοσιογράφου της κ. Φώτη Μπερίκου, που ανέδειξε σε μείζον θέμα τη φύλαξη και προστασία αυτού του αμυθήτου αξίας αρχαίου στεφανιού: βλέπε φύλ. εφημερίδας ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, της 13/02/2005, και της 22/07/2006, και της 29/07/2006, και της 1/8/2006. Η φωτογραφία που δημοσιεύεται σε όλα αυτά τα φύλλα της εφημερίδας ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ είναι αναδημοσίευση από τη φωτογραφία που υπάρχει στο δικό μου βιβλίο, ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΥΡΡΕΙΟΥ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ (Αγρίνιο, 1994). 

Αυτή είναι η πρώτιστη και μεγάλη προσφορά του βιβλίου μου αυτού. Γι’ αυτό και πρώτη που έσπευσε να αγοράσει διακόσια βιβλία μου ήταν η Κοινότητα Θυρρείου. Με χρήματα, δηλαδή, των πολιτών της Κοινότητας Θυρρείου ενισχύθηκε η έκδοση του βιβλίου μου αυτού, το 1994. Γι’ αυτό μού ζητάνε, συνάδελφοι Αρχαιολόγοι, με επιστολή τους, να αναφέρω αν πήρα άδεια να δημοσιεύσω τη φωτογραφία αυτή. Ενδιαφέρονται και αυτοί για το αμυθήτου αξίας χρυσό στεφάνι από το αρχαίο Θύρρειο Ακαρνανίας.

   Αυτή, λοιπόν, είναι η προσφορά η δική μου: ότι αυτό το αρχαίο στεφάνι του Θυρρείου θα μείνει κτήμα του λαού του Θυρρείου, του λαού της ΑιτωλοΑκαρνανίας, των πολιτισμένων λαών της γης.

ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Κρήτης.